Snorre-Edda.

Snorre-Edda er namnet på Snorres lærebok i skaldskap, det vil si at det er ein samling med tekster om norrøn mytologi, som ble skrevet rundt 1220. Vi ska nå sjå på nokre utdrag frå deler av teksta der Snorre fortel mytar om gudar og vesen frå den gamle åsatrua.

 

 

Tekstane til Snorre er prega av kald og udramatisk skildring av ganske dramatiske hendinga. Teksten har ein tendens til å skrive veldig objektivt og underdrive samt bagatellisere støre hendinga. Setningane er typisk korte med eit bodskap som er heilt rett fram.

Snorre-Edda blir ofte omtale som Den yngre Edda, fordi eit eldre manuskript med dikt om norrøn mytologi ble funnet (Som fekk namnet Den eldre Edda). 

 

Snorre fortel om Loke, Midgardsormen, Hel og Fenresulven. Disse vesena blir skildra med store og ukjente ord. Setningane er vanskelege å forstå med ord som huglynde, vinglut og sløgskap. Ein kan riktig nok forstå det meste av teksta, og ein skjønne at det meste av ukjente ord er adjektiv som ofte beskriv deira forferdelege utsjåande eller oppførsel. Det er norrøn mytologi på sitt beste, og skildringane om disse monstra som folk trudde på er ganske komiske.

Han skildra Loke som ein samanføying av alt vondt som fantes i folk. Loke var rett og slett ein skamflekk på menneskeheita. 

Vidare skildra han loke sine barn:

Han fortel om Midgardsormen som legg rundt alle land, midt uti sjøen og bit seg i halen.

Han fortel om Hel, som er styrar over de ni underverdene. Der alle som døde av alderdom eller sykdom hamna(ein ærelaus død).

Han skildra Fenresulven, eit digert beist som æsene slit og streva for å lenke fast

Snorre-Edda har mykje meir av spennande gudar og vesena, men vis du vil lese meir om dess fire, kan du sjå på side 278-279 i: Grip Teksten.